مـا ســائـلـیـم و نـوکـریـت آبــروی مـا            یا ایـهـا الـعـزیـز نظـر کن به سوی ما

تا کی بـرای نـافـلـه هـای سحـر گـهـی            با خون دل شود دل شب ها وضوی ما

گر مانده ایـم شکـر خـدا پای پرچـمـت            بر تار موی تو گرهی خورده موی ما

سـاقی اشک! بر دل ما هم سـری بزن            بـوی مـیِ طـهـورِ تو دارد سـبـوی مـا

هم چون نسیم در به درم می کنی چرا؟            پس کی رسد به خیمـۀ تو جستجوی ما

آیا شـود که نـیـمـه شبـی بهـر درد دل            بـد بـگـذرانی و شـوی هم گـفتگوی ما

ای شـهـریـار عـشـق به نـام مـقـدسـت            بــاشــد وصــال تـو هـمــۀ آرزوی مـا

روضه گـرفـته ایم قـدم رنجـه ایی کنی            شـایـد فـتـد مسیر عبـورت به کـوی ما

از لحظه ایی که حرمت مادر شکسته شد            بغضی نهفته مانده ز غـم در گلوی ما

ای نـازنـیـن فـاطـمـه بـرگـرد از سـفر           خـیـمـه نشین فـاطـمـه بـرگرد از سفـر